Κυριακή Φράγκου στον “Εθνικό Κήρυξ”: Εμαθα να αγαπάω πιο πάνω από εμένα
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Η Κυριακή Φράγκου είναι συγγραφέας και πρόεδρος της Εθελοντικής Διακονίας Αστέγων. Μαγειρεύουν καθημερινά για 60 αστέγους και μοιράζουν τα γεύματα των αστέγων της Θεσσαλονίκης.
Είναι παντρεμένη με τον Δημήτρη και έχουν δυο παιδιά, τη Φωτεινή και τον Νίκο, που τους ακολουθούν στο δρόμο της προσφοράς, γιατί υπάρχει ελπίδα τελικά.
«Εθνικός Κήρυκας»: Μιλήστε μας για σας και την οικογένειά σας.
Κυριακή Φράγκου: Μεγάλωσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια, το πέμπτο κορίτσι, αυτή η θέση ήταν για μένα και το προνόμιο να μάθω από μικρή την υπομονή, με βοήθησε πολύ στη ζωή μου.
«Ε.Κ.»: Είστε η μητέρα των αστέγων.
Κ. Φράγκου: Πολλά άρθρα στα ΜΜΕ με αποκαλούν «Μητέρα των αστέγων», δεν νιώθω έτσι, εγώ αγάπη δίνω, φροντίδα, ζεστασιά.
Είμαι εκεί και έχουν έναν άνθρωπο δικό τους, φίλο τους, είναι μεγάλη τιμή για εμάς που οι άστεγοι τρώνε το φαγητό μας και μας έχουν φίλους.
«Ε.Κ.»: Τι σας στιγμάτισε και έγινε το κίνητρό σας στην προσφορά;
Κ. Φράγκου: Πάντα ήμουν άνθρωπος δοτικός, ένα σοβαρό ατύχημα της κόρης μου στα οχτώ της ήταν η αφορμή να γνωρίσω τον Θεό πιο στενά και να βρεθώ σε δρόμους διακονίας για τον συνάνθρωπο. Ήταν ένα ξόφλημα, ένα ευχαριστώ τον Θεό για την ταχεία ανάρρωση της Φωτεινής.
Ύστερα από αυτό ενέπλεξα μαζί του και κάθε δράση ήταν ακόμα πιο αγαπητική.
«Ε.Κ.»: Ταΐσατε κάποιο άστεγο στο στόμα;
Κ. Φράγκου: Ηταν Πρωτοχρονιά του ‘20 κι εμείς ήμασταν στο δρόμο με καυτή κοτόσουπα, τσάι μέντα και άλλες αγάπες, πουλόβερ ζεστά, πανωφόρια, κουβέρτες.
Ο Κάρλος ήταν αυτός που τον ξεγέλασε ο ύπνος, βρέθηκα κοντά του, του είπα «σήκω, ήρθα», άνοιξε τα μάτια του και χαμογέλασε. Σηκώθηκε κοκαλωμένος και έτρεμε για δύο λόγους. Η αδυναμία και είχε και Πάρκινσον.
Έβαλα το μπολάκι στα χέρια του, έτρεμαν, χυνόταν η σούπα, μου έγνεψε πως δεν μπορεί…
Πήρα το μπολάκι, το γέμισα ξανά και πήρα το κουτάλι και τον τάισα. Τα μάτια μας υγρά, κόκκινα έτοιμα να μας προδώσουν, ο Κάρλο τελείωσε τη σούπα κι εγώ την χρονιά…
Είπα στους εθελοντές πως πάει η χρονιά, δεν πρόκειται να ζήσω ξανά μια τέτοια εμπειρία. Ο άντρας μου ο Δημήτρης με κοιτούσε και όταν μπήκαμε στο φορτηγό για να φύγουμε μου είπε «σ’ αγαπώ».
Ήταν το πιο ωραίο «σ’ αγαπώ»…
«Ε.Κ.»: Πώς καλύπτονται τα έξοδα;
Κ. Φράγκου: Από το 2015 που ιδρύθηκε ο σύλλογος «Η Εθελοντική Διακονία Αστέγων», έχουμε 60 εθελοντές.
Η συνδρομή είναι 5 ευρώ για κάθε εθελοντή, τα 20 είναι παιδιά, φοιτητές, και ποτέ δεν πλήρωσαν συνδρομή – ήταν η επιθυμία μου.
Το 60% το καλύπτει το ταμείο. Το 40% έρχεται γιατί καθαρίζω δύο μεζονέτες και τρεις οικοδομές για να πληρώνω τα έξοδα που είναι αρκετά παραπάνω.
Πέρα από τα γεύματα αστέγων ντελίβερι υπάρχει ένα πολυσχιδές έργο. Αν και δεν αποτελεί ΜΚΟ, έχουμε καταφέρει να βοηθάμε 12 Ιερές Μητροπόλεις, 4 Γηροκομεία, 4 Ορφανοτροφεία, Φυλακές Διαβατών και Κασσάνδρειας, Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων Ιπποκράτειου.
Επίσης, μπορέσαμε να κάνουμε Ιεραποστολή Κεντρικής Τανζανίας Αρρούσας, να βοηθάμε Μονές του Αγίου όρους και εκτός.
Να δίνουμε κάθε μήνα δέματα σε 50 οικογένειες που είναι άπορες, άνεργες.
Τα έξοδά μας είναι στα καύσιμα περισσότερο και σε βοηθήματα σε φτωχά παιδιά. Επίσης σε φυλακές, σε σπουδαστές και σε ορφανά.
«Ε.Κ.»: Τι σας δίδαξε η προσφορά;
Κ. Φράγκου: Με έμαθε να αγαπώ πιο πάνω από τον εαυτό μου, να δίνω δίχως να κρίνω ή περιμένω, να γεμίζει ο Θεός κι εγώ να αδειάζω.
Να τρώνε αυτοί και να χορταίνουμε εμείς. Να ξεδιψούν αυτοί και να δροσιζόμαστε εμείς.
Η προσφορά στο συνάνθρωπο είναι η επιστροφή σε αγάπη στο πενταπλάσιο σε εμάς τους εθελοντές φίλους τους.
«Ε.Κ.»: Ποιο θαύμα έχετε ζήσει;
Κ. Φράγκου: Εζησα το θαύμα στο λαιμό μου, μια μικρή ελιά, ένα άσχημο μελάνωμα με επιθετικό καρκίνο, μια προσευχή, μια ικεσία στην Παναγία με το χέρι του μοναχού Ιωάννη από τον Αγιο Αρσένιο ήταν για μένα το θαύμα. Οι ικεσίες του μοναχού σε συνδυασμό με όλα τα καλά στα όρη ψηλά-ψηλά…
Η επέμβαση έγινε, η βιοψία ήταν εφιαλτική, οι δείκτες μάς έδιναν έναν επιθετικό άσχημο καρκίνο στο τελευταίο του στάδιο.
Η διάρκεια ζωής;
Ενα μήνα έως τρεις…
Η καθηγήτρια δεν μπορούσε να εξηγήσει το θαύμα από ψηλά που με έσωσε και ξαφνικά όλα εξαφανίστηκαν και έδωσαν στη θέση τους ένα πολύ αθώο αποτέλεσμα: «Ξέρετε έχετε διαρροή μελανίνης, μία στο τρισεκατομμύριο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο τυχερή είσαστε…».
Κι όμως μπορώ.
«Ε.Κ.»: Τι αφορά το τελευταίο βιβλίο σας;
Κ. Φράγκου: Αδετη ζωή.
Ενα προσωπικό ημερολόγιο δικό μου και δικό τους, με μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις από 9 άστεγους με 25 ερωτήσεις πολύ προσωπικές, γράμματα δικά τους και εμπειρίες εθελοντών.
Επιστολή από τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης κ. Κωνσταντίνο Ζέρβα για το τι ρόλο έπαιξε η Εθελοντική Διακονία Αστέγων εν καιρώ πανδημίας και όχι μόνο.
Το προλογεί ο Δεσπότης Ιερισσού Αρδαμερίου Αγίου Όρους κ. Θεόκλητος και το τελευταίο κεφάλαιο μιλάει για τα γεροντάκια που φύγανε δίχως να πουν συγγνώμη ή και σ’ αγαπώ.
Το κέρδος είναι αφιερωμένο στο Γηροκομείο Στέγη Αγάπης, Αρναία Χαλκιδικής. Είναι το τρίτο μου βιβλίο.
Το πρώτο ήταν το «Ορεξη να ‘χεις για Θεό».
Σε αυτό πήγε στους άστεγους το μισό κέρδος και το άλλο μισό στα παιδιά της Κεντρικής Τανζανίας Αρρούσας.
Το Δεύτερό μου βιβλίο, το παραμύθι «Νερό. Νερόοοο», είναι αφιερωμένο όλο σε μια γεώτρηση που έγινε για καθαρό πόσιμο νερό για τα ίδια παιδιά.
Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική και τα τρία.
«Ε.Κ.»: Τι εύχεστε;
Κ. Φράγκου: Το όνειρό μας είναι να μας χορηγήσουν έναν χώρο, να έχουμε επαγγελματικές κουζίνες, επαγγελματικά ψυγεία-καταψύκτες, να μαγειρεύουμε κάθε μέρα για τους αστέγους. Στον ίδιο χώρο να έχουμε Κοινωνικό Παντοπωλείο για άπορες οικογένειες, Κοινωνικό Φαρμακείο για ανασφάλιστους αστέγους, πλυντήριο και στεγνωτήριο για τα ρούχα τους.
Να κάνουμε μια δανειστική βιβλιοθήκη, να τους βρούμε δουλειά, να τους εντάξουμε ξανά πίσω στη ζωή.
Χρειαζόμαστε ένα φορτηγό, ένα αυτοκίνητο εννιαθέσιο για να μοιράζουμε το γεύμα των αστέγων.
«Ε.Κ.»: Ποιες είναι οι ανθρωπιστικές βοήθειες που έχετε δώσει;
Κ. Φράγκου: Βοηθήσαμε στο Μάτι (φωτιές), στη Μάνδρα (πλημμύρες), στην Καρδίτσα (πλημμύρες), στη Λάρισα Ελασσόνα (σεισμοί), στη Βόρεια Εύβοια (φωτιές).
Σε μια αλληλέγγυα πρωτοβουλία συγκέντρωσης ειδών πρώτης ανάγκης προς τον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό προχωρά η ΕΔΑ με συνεργασία του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Είμαστε έτοιμοι να απλώσουμε χείρα βοηθείας στους Ουκρανούς – να φιλοξενήσουμε μια οικογένεια αμάχων στο σπίτι μας.
Ζωή χωρίς Θεό δεν είναι ζωή και ζωή που δε μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη…
